داور یا حکم ( ح ک به فتح )

چنانچه در قرار داد حرف حکم حرف آخر باشد منظور داوری است یا منظور حق برتر وی در تفسیر و اجرای قرارداد است که امضا کنندگان قرارداد پیش پیش به حکم می دهند و تصمیم او را قاطع دعوا می دانند و حق اعتراض نسبت به نظر حاکم را از خود ساقط می کنند.

به نظر می رسد قبول نظر حَکَم و امضا ء قراداد الحاقی و پذیرش فرایند حل اختلاف از طریق اداره حاکم نه لزوماً داور، به این معنی است که وی مستقلا و فارغ از اینکه وارد جریان داوری بشوند یا نشوند در راستای موضوع قرارداد اظهار نظر کند و موضوع تعیین تکلیف شود و طرفین خود را مقید به قبول نظر وی بدانند و ملتزم به حکم و نظر حاکم .

+ نوشته شده در سه شنبه هفتم آذر ۱۴۰۲ ساعت 10:48 توسط محمد ایمانی  |